Manassode shapa marathil thungiya

Verse 1

മനസ്സോടെ ശാപ-മരത്തിൽ തൂങ്ങിയ മനുവേലാ ദൈവ-ജാതാ നിനക്കീ വേദന വരുത്തിവെച്ചതി നീചൻ ഞാനയ്യോ

Verse 2

പരമനീതിയെൻ-ദുരിതത്താലെന്നെ അരിവാൻ നിന്നൊരുനേരം പരമൻ നീ അതാൽ-അരിയപ്പെട്ടിടാൻ ഇറങ്ങിവന്നല്ലോ

Verse 3

മലപോലെ ശാപം ജ്വലിച്ചിറങ്ങിയ നിലത്തിൻ പാതകംമൂലം അലിഞ്ഞു നീ ശാപം തലയിൽ കൊണ്ടീടാൻ വലിമവിട്ടല്ലോ

Verse 4

നന്ദികെട്ട ഈ നരരെ നരക അഗ്നിയിൽ നിന്നു-നേടാൻ മന്നവാ തിരു-പൊൻകുരുതി നീ ചിന്തി നിന്നല്ലോ

Verse 5

ദൈവകോപത്തിൽ ദർശനം വിട്ടു പാപി ഞാനൊളിച്ചീടാൻ സർവ്വ ലോകത്തിൻ നായകാ നിൻ വിലാവും വിണ്ടല്ലോ

Verse 6

മരിച്ചവർക്കമൃതായ് നിൻ ദേഹത്തെ നുറുക്കിയോ ജീവനാഥാ മുറിഞ്ഞുടഞ്ഞ നിൻ തിരുമെയ്യിൻ രക്തം ചൊരിഞ്ഞല്ലോ പാരിൽ

Verse 7

അരിഷ്ട പാപിനിൻ തിരുപുണ്യങ്ങളിൽ ശരണംവച്ചു വന്നയ്യോ തിരുപ്രതിമയാക്കടിമയേ കൃപ നിറഞ്ഞ കർത്താവേ

LyricFront