രാജാധിരാജൻ മഹിമയോടെ വാനമേഘത്തിൽ എഴുന്നെള്ളാറായ്

ക്ലേശം തീർന്നു നാം നിത്യം വസിപ്പാൻ വാസമൊരുക്കാൻ പോയ പ്രിയൻ താൻ(2) Verse 3: നിന്ദ കഷ്ടത പരിഹാസങ്ങൾ ദുഷികളെല്ലാം തീരാൻ കാലമായ്(2) Verse 4: പ്രാണപ്രിയന്റെ പൊന്നുമുഖത്തെ തേജസ്സോടെ നാം കാൺമാൻ കാലമായ്(2) Verse 5: കാന്തനുമായി വാസം ചെയ്യുവാൻ കാലം സമീപമായി പ്രീയരെ(2) Verse 6: ഒരുങ്ങിനിന്നോർ തന്നോടുകൂടെ മണിയറയിൽ വാഴാൻ കാലമായ്(2) Verse 7: യുഗായുഗമായി പ്രീയൻകൂടെ നാം വാഴും സുദിനം ആസന്നമായി(2) Verse 8: കാഹളധ്വനി കേൾക്കും മാത്രയിൽ മറുരൂപമായ് പറന്നിടാറായ്(2)