Un Vaasal Thira Seeyone

Verse 1

உன் வாசல் திற சீயோனே மெய்ப் பொருளானவர் தாமே ஆசாரி பலியாய் உன்னிடம் வந்தனர்.

Verse 2

கடாக்கள் ரத்தம் சிந்தல் ஏன்? பிதாவின் மைந்தனார் தம் பீடமீது பாவத்தின் நிவாரணம் ஆனார்.

Verse 3

தன் பாலன் ஸ்வாமி என்றோர்ந்தே தூய தாய் மரியாள் ஓர் ஜோடு புறாக் குஞ்சுகள்தான் காணிக்கையாய் வைத்தாள்.

Verse 4

தாம் எதிர்பார்த்த கர்த்தரை அன்னாள் சிமியோனும் கண்ணுற்ற சாட்சி கூறினார் ஆனந்தமாகவும்.

Verse 5

சௌபாக்யவதி மாதாவோ தன் நெஞ்சில் யாவையும் வைத்தெண்ணியே வணங்கினாள் மா மௌனமாகவும்.

Verse 6

பிதா குமாரன் ஆவிக்கும் நீடுழி காலமே எல்லாக் கனம் மகிமையும் மேன்மேலும் ஓங்குமே.

LyricFront